Koolhovens Special: Films over Films
FILMS OVER FILMS
Het blijft een onderwerp waar filmmakers het graag over hebben: cinema. En als zo’n film lukt, wint ie niet zelden Oscars, want die worden immers uitgekozen door een heleboel filmmakers bij elkaar.
Vaak worden de verhalen gecombineerd met een misdaadsausje, zoals in Get Shorty, The Player, Kiss Kiss Bang Bang, en de film noir In a Lonely Place, maar heel vaak ook niet. Onlangs was er nog Babylon, over Hollywood in de jaren ’20 —maar het publiek bleef weg. Stom, want de film was geweldig.
Ook deze films, die zich allemaal afspelen in het centrum of juist de periferie van Hollywood, maar allemaal - op hun eigen manier - over cinema:
SUNSET BLVD. (1950, Billy Wilder)
Billy Wilder is God. There I said it again.
Maar het kan niet genoeg gezegd worden. Stalag 17, Some Like it Hot, The Apartment, Double Indemnity, de lijst gaat maar door. Weinig regisseurs hebben zoveel meesterwerken op hun naam staan. Sunset Boulevard is ook zo’n klassieker.
Joe Gillis, een mislukte scenarioschrijver raakt verstrikt in de wereld van de vergeten stomme-filmster Norma Desmond, die wanhopig haar comeback plant.
Een stille zwart-witfilm maken in 2011? Je moet maar durven. Maar Michel Hazanavicius deed het – en hoe! The Artist is een liefdevolle ode aan de stomme film, met Jean Dujardin als een ster die kopje-onder gaat wanneer de geluidsfilm zijn intrede doet. Charmant, geestig en met een geweldige hond (die bijna zelf een Oscar verdiende). En ja hoor, zoals te verwachten viel: Hollywood smulde ervan en bekroonde de film met vijf Oscars, waaronder Beste Film.
BARTON FINK (1991, Joel & Ethan Coen)
In deze gitzwarte satire laten de Coens ons zien hoe het Hollywood van de jaren ’40 helemaal niet zo glamoureus was. John Turturro is briljant als Barton Fink, een toneelschrijver met grote idealen die wordt ingehuurd om pulpfilmscripts te schrijven. Wat volgt is een mix van schrijversblok, absurde ontmoetingen en steeds surrealere situaties. Niet de meest toegankelijke film van de Coens, maar wel een van hun meest fascinerende – en bekroond met de Gouden Palm in Cannes.
THE DISASTER ARTIST (2017, James Franco)
Zelden is er zo’n slechte film gemaakt als The Room. Zó ontzettend slecht dat veel plekken hem regelmatig vertonen en dan – net als bijvoorbeeld bij The Rocky Horror Picture Show er een heel spektakel met meedoen ervan maken. Audience participation noemen we dat. James Franco maakte een film over het bizarre verhaal achter de film. Een heerlijke komedie over hoe veel doorzettingsvermogen en weinig talent, leidde tot een krankzinnige film.
ALL THAT JAZZ (1979, Bob Fosse)
Bob Fosse was een geniale danser, choreograaf en soms ook filmregisseur. Hij was bij leven al een legende en bleek ook meesterlijk zijn persoonlijke demonen bloot te kunnen leggen. All That Jazz is een bijna autobiografische musicalfilm over een workaholic-regisseur/choreograaf (fenomenaal gespeeld door Roy Scheider) die zijn carrière, liefdesleven en gezondheid op destructieve wijze jongleert. Een hypnotiserende mix van dans, seks, drugs, drank en dood.
Waar staat KOOLHOVENS KEUZE in het land? Kijk hier